Een plek waar alles samenkomt

Soms beland je op een plek die onverwacht alles samenbrengt, rust, betekenisvol werk en momenten die je bijblijven. Voor Jacqueline van Broekhuijze is Koningsakker zo’n plek. In dit persoonlijke verhaal vertelt ze hoe haar weg hiernaartoe liep, wat ze onderweg leerde én waarom een roodborstje voor haar zoveel betekent.

Mijn naam is Jacqueline, 52 jaar, geboren in de Betuwe en nu woonachtig in Arnhem, waar ik uitkijk op het schitterende Park Angerenstein.

Van commerciële carrière naar betekenisvol werk

Na jarenlang gewerkt te hebben in commerciële functies binnen stevige salesorganisaties, merkte ik dat het tijd was voor iets anders. Alles in mij riep om verandering. Ik verlangde naar werk waarin ik écht iets kon betekenen voor anderen.

Een verborgen parel aan het einde van de Sportlaan

Toen ik de vacature van Koningsakker tegenkwam, verscheen er meteen een glimlach op mijn gezicht. Toch kende ik de plek zelf nog helemaal niet. Pas toen ik voor het sollicitatiegesprek de Sportlaan inreed, voelde het alsof ik een andere wereld binnenreed. Wat een verborgen parel! 

Al een half jaar mag ik werken op deze prachtige natuurbegraafplaats en nog steeds voelt elke werkdag als een cadeau. De ochtenden beginnen vaak in alle rust: onderweg even stoppen voor een paar reeën die het pad kruisen. Daarna samen met het team de dag doornemen, met een koffietje en aandacht voor elkaar.

De plek die alles overziet

Ik ben in de winter begonnen op Koningsakker. Toen al was het hier prachtig, de rust, de kale bomen, het zachte licht. Maar ik kijk ook uit naar wat de komende seizoenen brengen. Nu het voorjaar in volle bloei is, zie ik elke dag hoe de velden veranderen. De Eikenlaan is nu een groene poort, met weelderig fluitekruid langs het pad. En bovenaan, bij het zomerveld, word ik vaak even stil. Dat uitzicht… je kijkt echt over alles heen. Het voelt als een plek die inspireert en ruimte geeft  aan gedachten, aan emoties, aan herinneringen.

Het roodborstje: een dierbaar teken

Op dat pad verschijnt ook regelmatig een roodborstje. Voor mij is dat een bijzonder symbool. Toen mijn tante overleed (het jongste zusje van mijn moeder), zij voelde voor mij als zus, begon ik opvallend vaak roodborstjes te zien. Sindsdien voelt het alsof zij op die manier af en toe even bij me is. Dat ik dit kleine vogeltje nu ook op Koningsakker vaak tegenkom, raakt me steeds weer.

Van klooster in Nepal naar de Abdij Koningsoord

Mijn leven bracht me eerder ook al op onverwachte, waardevolle plekken. Veertien jaar geleden reisde ik door India, en belandde uiteindelijk in Kathmandu, Nepal. Daar kwam ik in contact met een klooster dat op zoek was naar iemand die Engelse les kon geven aan jonge monniken. Wat begon als een tijdelijke hulp werd een bijzondere periode waarin ik ook een tijd in het klooster heb mogen wonen. Het was een ervaring die me diep heeft geraakt. Dat ik nu werk op een plek die verbonden is aan een Abdij voelt voor mij als een soort cirkel die rond is, ‘alsof het zo moest zijn’.

Een plek waar alles samenkomt

De afgelopen maanden heb ik al zoveel mooie gesprekken mogen voeren. Gesprekken over leven, verlies en liefde. Het verdriet is soms intens voelbaar, maar net zo goed hoor ik de mooiste herinneringen voorbij komen die blijven me bij.

Een ervaring die me raakte, was een uitvaart waarbij ik een mevrouw in de e-car begeleidde naar het graf van haar beste vriendin. Ze was slecht ter been en zat naast mij, ontroostbaar. Ze verloor niet alleen haar dierbare vriendin, maar ook al zoveel anderen de laatste tijd. Zonder erbij na te denken sloeg ik mijn arm om haar heen terwijl ik met mijn andere hand de Ecar stuurde. Een klein gebaar, maar voor haar betekende het alles. Na afloop gaf ze me een stevige knuffel. Het was zo’n moment waarop ik besefte wat dit werk zo waardevol maakt.

De ontmoetingen, de kwetsbaarheid, het vertrouwen dat mensen me geven,  ik koester het allemaal. Werken op Koningsakker is voor mij meer dan een baan. Het is een plek waar alles samenkomt. En ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn.