Paasliturgie
Voor allen die, waar ook ter wereld in deze tijd de Paasliturgie vieren,
dat ons aller dagelijks leven, dáár waar het donker of duister is,
verward of verwond,
gevangen en geconditioneerd,
open mag breken voor het wonder van de Verrijzenis,
zoals de lenteknoppen openbarsten aan schijnbaar dode takken.
Voor hen voor wie elke dag nog een Goede Vrijdag is:
zij die lijden onder terreur,
zij die onderuit gehaald zijn door ziekte of tegenslag,
oorlogsgeweld, honger en dorst,
zij die gevloerd zijn, geminacht, gefolterd, uitgeput,
uitgeteld of uitgeprocedeerd,
zij die door de knieën zijn gegaan
of in eigen geest ontheemd zijn geraakt,
dat zij allen een engel op hun pad mogen ontmoeten
die de harde steen van de uitzichtloosheid wegrolt
en hen vandaag de kracht van Christus’ opstanding doet gewaarworden
in hun eigen ziel en lichaam, in hun geest en gebeente,
zodat er weer licht en richting komt in hun leven.
Voor onze moeder aarde en al wat zij draagt,
dat wij onze ogen mogen openen voor haar schoonheid en kwetsbaarheid,
voor haar wetten en krachten, haar kreunen en barensweeën.
Dat we in deze lente
het Paaslied van de ontwakende natuur
mogen schouwen en ontvangen als een bron
die ons uitnodigt tot groot vertrouwen
in het Mysterie van het Leven dat ons allen draagt,
door elke nacht en winter heen,
tot over de grenzen van dood.
Dat lijden en dood in onze cultuur niet langer weggestopt,
maar gecultiveerd mogen worden
als doorgang naar nieuw leven, Eeuwig Leven
– dat nu reeds tastbaar wordt – en
waartoe we allen, in Christus, geroepen zijn.
Zuster Lieve
Foto: Muurschildering ‘De vrouwen bij het lege graf’ Abdijwinkel Koningsoord.
______________________________________________________
Geplaatst in Abdij Koningsoord, Koningsakker
Lente
Wat is dat toch met de lente ?
Natuurlijk, heerlijk dat de winter weer voorbij is,
dat de natuur uitloopt,
de vlier en de kamperfoelie voorop,
dat de vogels weer zingen in het ochtenduur,
de merel, de winterkoning, de lijster en de kievit,
dat de zon boven de horizon staat
en met steeds meer kracht
mijn bestaan verwarmt,
de kip verleidt tot het leggen van eieren,
en het zaad wekt
uit de ingekeerde beslotenheid van het bestaan.
De natuur leeft op.
Wat is dat toch met de lente ?
De krokussen en de narcissen,
de bonte vliegenvanger en de specht
ze vieren het leven.
En ik … ?
Ik voel onder mijn middenrif zo’n verlangen naar …
naar een plek voorbij de horizon,
naar een plaats diep in mij,
naar huis.
En als ik dat tot me door laat dringen,
begin ik te vermoeden
dat de lente meer is
dan de natuur die opleeft na de donkere tijd van de winter,
dat de lente teken is van het bestaan waar ik uit voortkom
en waar ik naar verlang terug te keren.
Dat ze het bestaan viert in zijn diepste betekenis,
dat het bestaan Licht is en Liefde;
dat de donkerte de belofte is van licht
en de kou de opmaat is van warmte,
de eenzaamheid de voorbode van verbondenheid.
– Guy Dilweg, franciscaan –