Lente: Woest en Sereen, Hoopvol en Nieuw

Zuster Julian van Abdij Koningsoord deelt haar mijmeringen over de lente — een seizoen vol verlangen, vernieuwing en hoop. De eerste geur van lentelucht, het ontwaken van de natuur en het licht dat alles kleurt, raken haar telkens opnieuw. Lente is meer dan nostalgie; het is een belofte van nieuw leven, zelfs te midden van woeste en serene momenten.

Lente

‘Kon ik het me maar herinneren, die allereerste inademing van pure lentelucht, de eerste gewaarwording van lentegeur in mijn neus, het eerste zien van lokkende lentekleuren die mijn ogen vullen………  een verlangen dat altijd bij me is. 

Ieder jaar opnieuw als de eerste tekenen daar zijn raakt dit vage verlangen me weer aan, als we tegen elkaar zeggen: ruik je de lente al, hoor je de vogels, zie je de nieuwe kleuren. En terwijl we erover praten klinken onze stemmen lichter en luchtiger, stralen onze ogen en verlangen naar dat veranderende kleurt onze energie aan het begin van de dag.

Dit is méér dan nostalgie, dit is de toonzetting voor een nieuw openstaan naar wat ons gegeven gaat worden als aanloop naar zomerse overdaad.  Ja, ook als het tegen zit en de lucht zwaar hangt en winden je omver blazen.

Woest en Sereen, Hoopvol en Nieuw

“Ons leven is maartweer, woest en sereen in één uur. We gaan sober, toegewijd, gelovend in de ijzeren schakels van het lot, en zullen niet op onze hielen draaien om ons leven te redden: maar een boek, of een borst, of alleen het geluid van een naam, schiet een vonk door de zenuwen, en we geloven plotseling in wil…”
— Ralph Waldo Emerson. (1803-1882, invloedrijk denker en essayist, Boston U.S.A.)

Die eerste zin vooral vind ik fascinerend. Ook lente is woest en sereen, oud en nieuw, vreugde en verdriet, geboorte en dood in één seizoen.

Paus Franciscus:  “Ben ik iemand van de lente?  Van de lente die wacht op de bloem, op de vrucht, die wacht op de zon?”

Wij christenen geloven dat onze mooiste dagen nog moeten komen. Wij zijn veeleer mensen van de lente. Dat is de grote visie van de christelijke hoop, die alle dagen van ons bestaan omvat en ons wil bemoedigen.

Lente is het eerste traject op de pelgrimsweg van de hoop, van edelmoedig geduld, van mededogen met al wat leeft en leven wil. Van speurend zien en horen en proeven en ruiken wat komende is.

Woorden van paus Franciscus in 2017:  Hoop leidt ons naar de grote tent van God bij de mensen (cf. Apk 21,3), samen met veel andere broers en zussen en we zullen naar God de herinnering aan de dagen hier beneden meenemen. Het zal een mooi ogenblik zijn wanneer we zullen vaststellen dat niets verloren is gegaan, geen lach en geen traan. Hoe lang ons leven ook zal geweest zijn, het zal op een zucht lijken. En dat de schepping niet opgehouden heeft op de zesde dag van Genesis, maar onvermoeibaar is verder gegaan omdat God om ons bezorgd is. Tot op de dag dat alles voltooid zal zijn, in de morgen wanneer de tranen zullen ophouden, op het ogenblik dat God zijn laatste woord van zegen zal spreken: Zie – zegt de Heer – ik maak alles nieuw.

Inderdaad, zó is de God van het nieuwe en van de verrassingen. Op die dag zullen we echt gelukkig zijn en we zullen wenen, wenen van vreugde.

Als toegift uit Job 12,7-9:  Vraag het de dieren, ze zullen het je zeggen, de vogels kunnen het uitleggen; spreek tot de aarde, zij zal het je leren, de vissen vertellen het; allemaal weten ze het………………………….

Lente’