Van nabestaande tot toegewijde vrijwilliger bij Koningsakker

Na het overlijden van zijn vrouw Geke vond Evert Wagensveld troost op Koningsakker. Wat begon met het bezoeken van haar laatste rustplaats, groeide uit tot vrijwilligerswerk waarin hij iets kan teruggeven aan deze bijzondere plek die zoveel voor hem betekent.

Toen zijn vrouw Geke ziek werd, begonnen Evert en zijn gezin na te denken over haar laatste rustplaats. Geke had aangegeven dat ze natuurbegraven wel mooi zou vinden omdat ze bij een afscheid was geweest op een natuurbegraafplaats die haar was bijgebleven. Helaas had ze zelf niet meer de tijd om de plek zelf uit te zoeken. Na haar overlijden besloten Evert, hun dochter Janine en zoon Matthijs om op zoek te gaan naar een plek die recht zou doen aan wie Geke was: iemand met een grote liefde voor de natuur. Zo kwamen ze bij Koningsakker terecht.

Zomerveld

Evert: “Het idee dat Geke op een plek zou liggen waar de natuur vrij spel heeft, voelde kloppend.” Het Zomerveld, met zijn open karakter en het zonlicht dat door de takken van de Eikenlaan speelt, straalde rust uit. Maar ook praktisch, onze zoon Matthijs zit in een rolstoel dus de plek moest niet te ver van het pad vandaan zijn. 

De dag van het afscheid was intens, maar ook mooi. “Alles klopte: de rust, de ruimte, de natuur om ons heen,” herinnert hij zich. “Het troost me dat ze op zo’n bijzondere plek ligt”.

Van nabestaande naar toegewijde vrijwilliger

Na haar overlijden bleef Evert regelmatig terugkomen op Koningsakker, eerst om Geke haar graf te bezoeken, maar al snel ook om iets terug te doen voor de plek die zoveel voor hem betekent. “Ik merkte dat ik hier niet alleen kwam voor haar, maar ook voor mezelf. Het voelde goed om iets bij te dragen. Inmiddels ben ik 2 dagen in de week een vaste vrijwilliger op Koningsakker, zowel in het onderhoud van de natuur, als in technische klussen in en om het ontvangsthuis. Dan is het eerste wat ik doe even bij Geke langs gaan.”

“Het mooie aan dit vrijwilligerswerk is dat het twee kanten op werkt,” zegt Evert. “Ik geef iets aan Koningsakker, maar ik krijg er ook veel voor terug. Werken in de natuur brengt rust en ik ontmoet hier bijzondere mensen. Soms spreken nabestaanden mij aan en delen ze hun verhaal, dat raakt me, omdat ik weet hoe het voelt om hier afscheid te hebben genomen.”

Zijn werk op de natuurbegraafplaats heeft hem ook geholpen in het rouwproces. “In de natuur zie je het leven en de vergankelijkheid door elkaar heen. Alles heeft zijn tijd. Dat besef helpt me om met het verlies om te gaan.”

Als hij naar de toekomst kijkt, ziet Evert zichzelf nog lang als vrijwilliger verbonden aan Koningsakker. “Ik voel me hier en bij het team van Koningsakker thuis.”