In het licht van herinnering

Op Koningsakker werd zondag 2 november Allerzielen op een prachtige en onvergetelijke manier herdacht. De natuurbegraafplaats werd getransformeerd tot een plek van licht en verbondenheid, met ruim 1200 kaarsjes die zacht fonkelden over de velden. Elk lichtje, zorgvuldig geplaatst bij de graven, bood nabestaanden en hun overleden dierbaren een warme plek in het donker om stil te staan bij wie ze missen.

De briefkaarsen: persoonlijke boodschappen van licht

Bij aankomst ontvingen nabestaanden een briefkaars: een klein gebaar dat veel betekende. Op het wax velletje werden met houtskool woorden geschreven en daarna opgerold tot een klein kaarsje: een naam, een wens, een groet aan iemand die nog altijd dichtbij voelt. Op het terras bij de ceremonieruimte ontstond een zee van kleine lichtjes, één voor één neergezet, elk met een persoonlijke betekenis. De briefkaars bleek enorm waardevol; zoveel persoonlijke boodschappen, zoveel liefde die zichtbaar werd in vlam en schrift.

Velden vol licht

Op ieder graf brandde een lichtje, in totaal ruim twaalfhonderd. Dit jaar was bewust gekozen voor LED-lichtjes in de grafkaars, zodat de wind geen vat kreeg op het vuur zoals het jaar ervoor. Het leverde een bijna magisch beeld op: overal over de velden van Koningsakker gloeiden kleine puntjes van licht. Het was een troostrijk gezicht, dat tegelijk liet voelen hoeveel mensen hier worden gemist en herinnerd.

Wandelen door de velden van herinnering

De middag en avond waren gewijd aan herdenken, in eenvoud en nabijheid. Nabestaanden wandelden over de paden, langs de velden, naar de plek van hun dierbare. Daar, in de stilte van de natuur, ontstonden momenten van troost en herinnering, soms in een hand op een schouder, soms in een blik die genoeg zei.

Een bijzonder natuurmoment: de dubbele regenboog

In de middag werd Koningsakker bovendien getrakteerd op een bijzonder natuurmoment: een dubbele regenboog boog zich zacht over de velden. Voor velen voelde het als een prachtig cadeau van de natuur een teken van hoop, steun en verbondenheid.

Muziek die de velden omarmde

De muziek van celliste Eveline Rosenhart en pianiste Lauretta Bloomer gaf de middag en avond een gedragen sfeer. Hun samenspel vloeide over de velden als een zachte adem, soms verstild en soms vol kracht.

Rust, warmte en samenzijn

Rondom het ontvangsthuis van Koningsakker waren plekken ingericht waar nabestaanden samen konden komen voor een warme drank of een kop soep. Ons cateringteam, samen met toegewijde vrijwilligers, zorgde ervoor dat iedereen zich kon verwarmen aan koffie, thee, soep, koek en warme chocolademelk. Tussen de kaarsen en de muziek vonden mensen elkaar: ze deelden verhalen en gaven woorden aan hun verdriet Het voelde als een warme omarming, een dag waarin ieder zijn of haar eigen moment kon vinden, omgeven door het zachte licht en de natuur

Ook buiten het terrein stonden vrijwilligers paraat, zij hielpen bezoekers met parkeren en brachten wie dat nodig had met de e-car naar de plek van hun geliefde. Zo kon iedereen, ongeacht afstand of mobiliteit, toch dichtbij zijn.

Licht van herinnering

Toen de schemer viel, leken de kaarsjes, de muziek en de gesprekken één te worden met de velden van Koningsakker. Het was een middag en avond vol licht van herinnering en troost.

Deze video, gemaakt door Harald Zeeman (Zee-Meeuw video producties), geeft de schoonheid en verstilling van deze Allerzielen op een pure manier weer.

Vrijwilligers: onmisbare steun

Wij zijn onze toegewijde vrijwilligers bijzonder dankbaar voor hun inzet en betrokkenheid met deze middag en avond.

Bron foto’s en video : Alexandra Meeuwisse, Charlotte van lotje.schrijft, Tudor Rutjes, Harald Zeeman (Zee-Meeuw video producties)