Een brommende gast op Koningsakker

Hij komt zonder aan te kloppen. Als de dagen langer worden en mei zich voluit laat zien, klinkt er soms een brommend geluid boven de velden van Koningsakker. Niet van een vliegtuig of vogel maar van een onverwachte, haast ouderwetse gast: de meikever. En dit jaar zijn het er opvallend veel.

Met zijn roodbruine schildjes, harige lijfje en zwart-witte driehoekjes op zijn achterlijf is het een kever die je niet snel over het hoofd ziet. Maar het meest in het oog springen zijn zijn voelsprieten waaiertjes van fijne lamellen, die hij als kleine antennes gebruikt om voedsel te zoeken en een partner te vinden. Wie goed kijkt, ziet het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Het mannetje heeft zeven lamellen, het vrouwtje zes. Een subtiel verschil, verstopt in een ogenschijnlijk eenvoudig insect.

Overdag is de meikever vrijwel onzichtbaar. De meikever houdt zich schuil tussen struiken, grasstengels en bladeren, vaak bij de bosrand of tussen de jonge bomen van het winterveld. Maar tegen de avond wanneer de zon zakt en Koningsakker stil wordt komt de meikever tot leven. Dan klapt hij zijn dekschilden open, spreidt zijn vleugels en bromt traag over het veld. Zijn vlucht is traag, wat stuntelig zelfs, maar onmiskenbaar.

Toch is dit bovengrondse moment slechts het slothoofdstuk van een veel langer verhaal.

Want voordat hij zich als kever laat zien, leeft de meikever jarenlang onzichtbaar onder de grond. Als larve (ook wel engerling genoemd) voedt hij zich met wortels van gras en planten. Soms ook met jonge boomwortels. In een moestuin zou hij niet welkom zijn, maar hier, op Koningsakker, is hij deel van een natuurlijk geheel. Vossen, buizerds en dassen weten precies waar ze hem kunnen vinden. 

Pas na drie, soms vier jaar, kruipt de engerling omhoog. Hij verpopt zich en wordt dan eindelijk kever. In mei vliegt hij uit, op zoek naar soortgenoten, naar vers blad. Hij leeft maar kort: een paar weken, hooguit. Maar in die weken is de meikever er helemaal.

Er bestaan ook junikevers en julikevers verre familieleden die iets later in het jaar verschijnen. Maar op Koningsakker is het vooral de meikever die even langskomt, als een jaarlijkse, brommende gast.

Bezoekers van Koningsakker krijgen dit wonder meestal niet te zien. De kevers zijn vooral actief in de schemering en vroege nacht, op momenten dat de natuurbegraafplaats gesloten is. Maar het verhaal ís er…elke lente weer.