Maak kennis met… Melissa Smits

Melissa: “Door uitdagingen in het leven heeft de uitvaartwereld al van jongs af aan een enorme aantrekkingskracht op mij. Nadat mijn vader in 2011 overleed was het zijn wens om gecremeerd te worden. In het verleden werkte hij als groenvoorziener en moest hierbij ook graven ruimen die verjaard waren. Dit had altijd zo een indruk op hem gemaakt dat hij toen zei: ‘cremeer mij maar’. In 2012 kwam een eerste natuurbegraafplaats, een plek waar je eeuwigdurend grafrecht hebt midden in de natuur. Dit had achteraf gezien zoveel beter bij mijn vader gepast.

Als kind was ik al bezig met de natuur het liefste was ik buiten omringd met dieren en insecten, elk lieveheersbeestje werd zorgvuldig op een veilige plek gezet. Het is altijd een wens geweest om ooit verbinding te mogen maken op een natuurbegraafplaats: het contact met de mensen, de verhalen van anderen en het ontzorgen bij een afscheid. Als er een vacature beschikbaar was op een natuurbegraafplaats reageerde ik direct, maar aangezien er veel concurrentie was is het me steeds niet gelukt om ertussen te komen. Tot vorig jaar, toen ik via via terecht ben gekomen bij natuurbegraafplaats Koningsakker. Na een rondleiding, meerdere gesprekken en een dag te hebben meegelopen had ik mijn nieuwe baan gevonden: relatiebeheerder op Koningsakker. Een droom die is uitgekomen.”

Wandelen met de nieuwe collega’s

Melissa woont samen met haar partner en 2 hondjes op een schiereiland aan de rand van de Veluwe en is gezegend met een lieve cadeauzoon en schoondochter. De afgelopen jaren werkte ze als Marketing medewerker in Arnhem bij een bedrijf dat hout verduurzaamt. Sinds 1 januari is ze in dienst bij deze natuurbegraafplaats als relatiebeheerder. Een bijzondere tijd om te starten met een nieuwe baan: middenin de lockdown met alle coronamaatregelen. Het tijdelijk kantoor van Koningsakker is te klein om voldoende ruimte te bieden aan alle collega’s tegelijkertijd. Daarom hebben we een speciale lockdownchallenge in het leven geroepen voor ons team: de wandelroute Pad van de Vrijheid. 155 kilometer rondom Wageningen, onder andere over natuurbegraafplaats Koningsakker. In duo’s wandelen we etappes van 8-19 kilometer. Gedurende deze wandeltocht leren we meer over de omgeving, de geschiedenis (de wandelroute staat in het teken van de Vrijheid), we praten over Koningsakker én we leren elkaar beter kennen. Of in het geval van Melissa is het een eerste echte kennismaking. “Het is voor mij een mooie manier om iedereen te leren kennen en te zien hoe dit het teamgevoel versterkt.”

Reeën ’s ochtends vroeg in het veld

Daarnaast is ze aanwezig op kantoor, door de lockdown is er genoeg tijd voor het inwerken. “Rond 8 uur ‘s ochtends rijd ik stapvoets de Sportlaan in. En bijna iedere ochtend staan er wel een aantal reeën in het aangrenzende veld te grazen, een mooi gezicht in het ochtendgloren. een mooie start van de dag. Eenmaal aangekomen steken we de kaarsjes aan in de lantaarns voor ons tijdelijke kantoorgebouwtje en bereiden wij ons voor op de dag die gaat komen. Mijn werkzaamheden zijn divers: van het voeren van informatiegesprekken met geïnteresseerden of nabestaanden, het inmeten van een laatste rustplek, rondleidingen verzorgen en ondersteuning bieden bij een uitvaart. Als straks ons ontvangsthuis klaar is zal ook alles wat bij een uitvaartplechtigheid komt kijken hieraan worden toegevoegd.”

Favoriete plek en de eerste uitvaart

Melissa haar favoriete plek is de kleine kapel op het zomerveld. “Kaarsjes die branden voor een overledene, voor iemand in rouw, of iemand die extra steun kan gebruiken. De Mariakapel geeft rust, vertrouwen en troost. Of zoals we op Koningsakker zeggen: ‘Het is een plek waar de doden rust vinden en de levenden op adem komen’. Vanuit de kapel heb je een prachtig uitzicht over de natuurbegraafplaats met de Abdij van de zusters en het nieuwe ontvangsthuis. ”

Wat haar zeker ook bij blijft is de eerste uitvaart hier op Koningsakker. Melissa: “Het was heel bijzonder, de hele ochtend was het regenachtig met een grauwe lucht, maar op het moment dat de rouwstoet kwam begon de zon te schijnen en sprongen er 3 reeën over het veld. De persoon die begraven werd wilde met zijn gezicht naar het oosten liggen. ‘Heerlijk in het zonnetje’ was zijn wens. Gedurende de dienst scheen de zon over het graf. Zelfs de natuur lijkt net dat stukje steun te bieden wat op dat moment nodig is.”